παίζοντας στα άκρα του φωτός ...
γιατί έχουμε στο χρόνο μας στιγμές,
θα είμαστε μεταξύ μας μαθητές και δάσκαλοι,
για να χαίρονται τα μάτια μας, τη ματιά μας.-
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφάξ θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία, κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά: "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει ..."
Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει, κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες, θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες. Νίκος Καββαδίας για την αντιγραφή Δαμιανός
Αγαίο,περασμένη άνοιξη..... στο δρόμο για Σάμο λίγο έξω απο την Ικαρία...τραβηγμένη με μία απλή Nikon...ευχαριστώ sotiris and caradin
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελέτιος
nice photo meleti
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλικη
Μου θυμίζει σκηνή από ταινία :Τα πάθη του Χριστού.Μία συγκεκριμένη σκηνή στον ουρανό.Ειδικά αν ήτανε μόνο τα σύννεφα.Caradin M.
ΑπάντησηΔιαγραφήMΑL DU DEPART
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφάξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα' χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει ..."
Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό τ' ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Νίκος Καββαδίας
για την αντιγραφή Δαμιανός
σας ευχαριστώ παιδιά ....ευχαριστώ δαμιανέ για το ποίημα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελέτιος
συναρπαστική φώτο Μελέτιε ......
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει μια τρομερή ομορφιά !!!
Σωτήρης