Την τράβηξα στις 24/12/2004.¨Εκανα βόλτα στον ποδηλατόδρομο μεσημεράκι και βλέπω την καρέκλα μόνη δίπλα στην βάρκα.Πάει αυτο ήτανε,ξετρλάθηκα!Δεν κούνησα το παραμικρό από τη θέση του.
Με μία πολύ μικρούλα sony που έχω L1.
Την είχα στην τσέπη,είναι σούπερ μικρή.
Έχει μια φανερή απουσία πάνω της.
Μια ερημιά....
Αυτά τα ολίγα για την αρχή μας.
Caradin.
καταπληκτική !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωτήρης
Εμένα μου δίνει μια αίσθηση ζωντάνιας. Βγάζει μια αισιοδοξία. Το παράδοξο ζευγάρι καρέκλα-βάρκα δεν είναι και τόσο παράδοξο. Βγάζουν μια περίεργη οικειότητα. Σαν να αγναντεύουν μαζί την θάλασσα.Nice. Παρασκευή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜμμ,σαν να ξέρεις κάτι εσύ....
ΑπάντησηΔιαγραφήCaradin
Θα συμφωνήσω με τη παρασκευή ,και μένα μου βγάζει μια ζεστασιά ,κάτι σε ανάμνηση από τα παιδικά χρόνια όταν σε μια τέτοια καρέκλα καθόταν η γιαγιά ,ο παππούς για να μας πουν ιστορίες . Μου βγάζει ένα νέο ξεκνημα…σαν να μας καλεί η ζωή να σταθούμε για λίγο και να ξαποστάσουμε σ αυτή τη καρέκλα ενώ μας ξετυλίγει μπροστά μας όλη την ομορφιά και τη χάρη της …..να αναρωτηθούμε ….και γιατί όχι να πούμε και ένα ευχαριστώ. Η βάρκα είναι στη στεριά Μαρία για να μπορέσουμε όταν είμαστε έτοιμοι να ταξιδέψουμε …και τα χρώματα δεν είναι τυχαια… ωραία φώτο Ντίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελέτιος
Είναι από τα λίγα σημεία που επιθυμώ σφόδρα (όταν θα έχω τη μηχανή μου) να βγάλω φωτογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήHope
Πολύ καλή φωτο!!! Δαμιανός.
ΑπάντησηΔιαγραφήστα μάτια μου υποδηλώνεται η ανθρώπινη παρουσία, παρόλο που εσύ απαθανάτισες την απουσία...
ΑπάντησηΔιαγραφή